🎐 Jak Wygląda Protokół Sekcji Zwłok

Dodaj recenzję: Wydawnictwo: SGGW Dostępność: Nakład wyczerpany Autor: pr. zbior. pod red. E. Malickiej Wydawca, rok wydania: SGGW, 2008 Liczba stron : 76 Oprawa i wymiary: miękka, 170 x 240 mm ISBN: 978-83-7244-932-0 Podstawową metodą badań w patomorfologii jest ocena zmian w komórkach, tkankach i narządach zarówno na poziomie mikroskopowym - histopatologia, jak i makroskopowym, dokonywanym często już po śmierci zwierzęcia w czasie sekcji zwłok. Patologia jako nauka o nieprawidłowościach organizmu zajmuje się zarówno funkcjonalnymi, jak i morfologicznymi zmianami towarzyszącymi chorobie. Zmianami morfologicznymi zajmuje się anatomia patologiczna - patomorfologia. Podstawową metodą badań w patomorfologii jest ocena zmian w komórkach, tkankach i narządach zarówno na poziomie mikroskopowym - histopatologia, jak i makroskopowym, dokonywanym często już po śmierci zwierzęcia w czasie sekcji zwłok. Sekcja zwłok stanowi ostatnie badanie kliniczne, które pozwala na potwierdzenie prawidłowości rozpoznania klinicznego, a co za tym idzie - stosowanego leczenia, i przez to jest znakomitym środkiem pozwalającym lekarzowi na wzbogacenie własnej wiedzy praktycznej. Sekcje zwłok zwierząt stanowią także podstawową metodę w weterynarii sądowej, gdyż poprzez ocenę zmian anatomopatologicznych pozwalają opiniować niejednokrotnie o przebiegu zdarzeń. Aby przeprowadzone badanie sekcyjne spełniało swoją rolę, trzeba stosować określone reguły przy jego wykonaniu. Niniejsze opracowanie, przewidziane dla studentów i lekarzy weterynarii, ma na celu zapoznanie z techniką lub przypomnienie techniki wykonywania sekcji zwłok różnych gatunków zwierząt oraz pobierania wycinków do badań dodatkowych. W publikacji wykorzystano jako wzorce opracowania „Technika sekcji zwłok zwierząt" (1955) prof. dr. hab. Heliodora Szwejkowskiego - mojego pierwszego, niezapomnianego nauczyciela anatomii patologicznej, oraz „Sekcja zwłok zwierząt" (1978) pod redakcją prof. dr. hab. Jerzego Preibischa, którego wiedza i doświadczenie stanowiły dla mnie przez wiele lat oparcie i inspirację w zgłębianiu wiadomości z anatomii patologicznej. Spis treści 1. WSTĘP 2. CEL I ISTOTA BADANIA SEKCYJNEGO – dr Hanna Sendecka Czas i miejsce wykonywania sekcji Sala sekcyjna Wyposażenie sali sekcyjnej Narzędzia sekcyjne 3. BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY PRZY SEKCJI – dr Hanna Sendecka 4. METODYKA WYKONYWANIA SEKCJI – prof. dr hab. Elżbieta Malicka, dr Rafał Sapierzyński Wytyczne do opisywania zmian anatomopatologicznych Ogólny schemat sekcji Oględziny zewnętrzne Oględziny wewnętrzne Wyjmowanie narządów Sekcje narządów Protokół sekcji zwłok – dr Hanna Sendecka 5. SEKCJE ZWŁOK RÓŻNYCH GATUNKÓW ZWIERZĄT – dr Barbara Osińska Sekcja zwłok konia Sekcja zwłok przeżuwaczy Sekcja zwłok świni Sekcja zwłok zwierząt mięsożernych Sekcja ptaka – dr Ewa Karpińska 6. POBIERANIE MATERIAŁU DO BADAŃ DODATKOWYCH – dr Małgorzata Sobczak-Filipiak 7. POSTĘPOWANIE ZE SZCZĄTKAMI PO SEKCJI ZWŁOK – dr Wojciech Bielecki Literatura Spis fotografii

4. METODYKA WYKONYWANIA SEKCJI - prof. dr hab. Elżbieta Malicka, dr Rafał Sapierzyński 17 4.1. Wytyczne do opisywania zmian anatomopatologicznych 18 4.2. Ogólny schemat sekcji 19 4.2.1. Oględziny zewnętrzne 19 4.2.2. Oględziny wewnętrzne 28 4.2.2.1. Wyjmowanie narządów 29 4.2.2.2. Sekcje narządów 33 4.3. Protokół sekcji zwłok

^{Samo podejrzenie, że przyczyną śmierci dziecka lub matki był błąd medyczny, a nie przebieg porodu, nie wystarczy. W sądzie trzeba to udowodnić. Kluczowym dowodem dla biegłych i sądu są wyniki sekcji zwłok. Niestety, nie zawsze można ufać nawet ustaleniom z protokołu sekcyjnego. O tym, czym się różni tzw. sekcja zwłok administracyjna lub anatomopatologiczna od sądowo […]} ^{Historia medycyny sądowej sięga czasów starożytnych, jednak pierwszy "podręcznik" zawierający zagadnienia z zakresu tej nauki datuje się na XIII wiek. W Polsce sekcje zwłok były wykonywane już w XVII wieku; autopsji poddano m.in. zwłoki Stefana Batorego. O skali dokonań medycyny sądowej świadczy choćby historia odkrycia} ^{Podstawę prawną dla Pana pytania stanowią przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (tekst pierwotny: Dz. U. 1959 r. Nr 11, poz. 62; tekst jednolity Dz. U. 1972 r. Nr 47, poz. 298), zwaną w dalszej części porady ustawą, oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi, zwanym dalej rozporządzeniem. Zgodnie z treścią art. 15 ustawy: „Art. 15. 1. Ekshumacja zwłok i szczątków może być dokonana: 1) na umotywowaną prośbę osób uprawnionych do pochowania zwłok za zezwoleniem właściwego inspektora sanitarnego; 2) na zarządzenie prokuratora lub sądu; 3) na podstawie decyzji właściwego inspektora sanitarnego w razie zajęcia terenu cmentarza na inny cel. 2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 3 zwłoki i szczątki powinny być pochowane na nowo w innym miejscu. W przypadkach wywłaszczania terenu cmentarnego koszt ekshumacji i przeniesienia ponosi nabywca terenu. 3. Zwłoki osób zmarłych na choroby zakaźne, których wykaz ustala minister właściwy do spraw zdrowia, nie mogą być ekshumowane w przypadkach przewidzianych w ust. 1 pkt 1 przed upływem 2 lat od dnia zgonu”. Ustawa w sposób jednoznaczny wskazuje warunki niezbędne do przeprowadzenia ekshumacji szczątków. Niezbędne jest uzyskanie zezwolenia właściwego (miejscowo) inspektora sanitarnego poprzedzone umotywowaną prośbą osób uprawnionych do pochówku. Art. 10 przedmiotowej ustawy określa krąg osób uprawionych do żądania ekshumacji: „1. Prawo pochowania zwłok ludzkich ma najbliższa pozostała rodzina osoby zmarłej, a mianowicie: 1) pozostały małżonek(ka); 2) krewni zstępni; 3) krewni wstępni; 4) krewni boczni do 4 stopnia pokrewieństwa; 5) powinowaci w linii prostej do 1 stopnia”. Organem właściwym do wydania zezwolenia jest właściwy inspektor sanitarny. Kompetencje te należą do powiatowego inspektora sanitarnego, miejscowo właściwego. Ustawa nie odnosi się do formy zezwolenia. Bez wątpienia jest to władczy, jednostronny akt organu administracji. W praktyce przyjmuje on postać decyzji administracyjnej. Rozporządzenie wykonawcze uszczegóławia warunki niezbędne do wydania decyzji. Z jego treści wprost wynika właściwość organu nadzorczego – powiatowego inspektora sanitarnego: „§ 12. 1. Ekshumacja zwłok i szczątków jest dopuszczalna w okresie od 16 października do 15 kwietnia, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2; przeprowadza się ją we wczesnych godzinach rannych. 2. O zamierzonej ekshumacji należy zawiadomić właściwego powiatowego lub portowego inspektora sanitarnego, który: 1) wykonuje nadzór nad ekshumacją oraz 2) może dopuścić wykonanie ekshumacji w innym czasie niż określony w ust. 1, przy zachowaniu ustalonych przez niego środków ostrożności. 3. Zwłoki ekshumowane przed upływem okresu mineralizacji wydobywa się wraz z trumną, którą bez otwierania umieszcza się, na czas przewozu na obszarze państwa, w skrzyni szczelnie wybitej blachą. 4. Na miejscu ponownego pochowania trumnę wydobywa się ze skrzyni i chowa się bezzwłocznie na cmentarzu bez jej otwierania. 5. W przypadku ekshumacji wykonywanej po upływie okresu mineralizacji wydobyte szczątki wraz z resztkami trumny umieszcza się w nowej trumnie i przygotowuje do przewozu zgodnie z wymaganiami określonymi w § 11 ust. 1. 6. Zwłoki lub szczątki wywożone po ekshumacji za granicę Rzeczypospolitej Polskiej zamyka się w nowej trumnie i przygotowuje się do przewozu zgodnie z wymaganiami określonymi w § 11 ust. 2. 7. O zamierzonej ekshumacji na cmentarzu zawiadamia się na piśmie zarząd cmentarza”. O zamierzonej ekshumacji należy zawiadomić właściwego inspektora sanitarnego. Przepisu tego nie należy rozpatrywać bez związku z treścią ustawy, która jest aktem nadrzędnym do rozporządzenia. Bez wątpienia konieczne jest uzyskanie decyzji inspektora sanitarnego. Ustawa milczy na temat kompetencji zarządu cmentarza. Rozporządzenie wskazuje jedynie, iż o ekshumacji należy zawiadomić pisemnie zarząd cmentarza. W praktyce zarząd wydaje pisemne zezwolenie stanowiące podstawę wniosku (umotywowanej prośby bliskich) do inspektora sanitarnego. Żaden ze wspomnianych aktów prawnych nie wskazuje trybu odwoławczego od odmownej decyzji zarządu cmentarza, braku decyzji, jak też wpływu na decyzję inspektora sanitarnego. Stąd też nie można uzależniać wydania decyzji inspektora od pozytywnej decyzji zarządu cmentarza. Brak władczych prerogatyw tego ostatniego powoduje, iż inspektor sanitarny nie jest ograniczony jej ramami. Zawiadomienie nie stanowi o ważności decyzji nie jest istotnym elementem jej treści. Kwestię braku zawiadomienia należy rozpatrywać w kategoriach odpowiedzialności za naruszenie jego przepisów. Zgodnie, bowiem z treścią art. 18 ustawy: „1. Kto narusza przepisy niniejszej ustawy lub rozporządzeń wydanych na jej podstawie, podlega karze aresztu lub grzywny. 2. Orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia”. Odpowiedzialność ma charakter odpowiedzialności wykroczeniowej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼}

Ekshumacja zwłok a przepisy prawne. Tak jak pochówek zwłok, tak i ich ekshumacja jest procesem, którego przeprowadzenie wymaga przestrzegania uściślonych przepisów oraz norm. Te zawarte są w Ustawie o cmentarzach i chowaniu zmarłych, a także w rozporządzeniach ministra zdrowia o postępowaniu i sposobie przechowywania zwłok oraz

Nie masz czasu na czytanie? Posłuchaj podcastu: *** Światowa Organizacja Zdrowia w swym raporcie z 2013 r. po raz kolejny wykluczyła Polskę z analiz porównawczych dotyczących umieralności według przyczyn. Powodem jest ponad 25% udział zgonów o „niedokładnie określonych przyczynach”. Wraz z Polską analizą nie zostały objęte między innymi dane Argentyny, Azerbejdżanu, Bułgarii, Grecji, Gwatemali czy Kataru. Jak czytamy dalej w raporcie GUS, „z danych dotyczących 2012 r. wynika, że w przypadku ponad 28% zgonów (ok. 109 tys.) lekarze nieprawidłowo opisali ich przyczyny. Podstawowym problemem jest pominięcie chronologicznego opisu łańcucha przyczyn/chorób odpowiedzialnych za zgon chorego lub nieprawidłowe jego przedstawienie, a w konsekwencji niewłaściwe lub nieprecyzyjne wskazanie wyjściowej przyczyny zgonu.” I jeszcze: „Wpisywane na kartach zgonów przez lekarzy stwierdzających przyczyny zgonu terminy: „ustanie krążenia i oddychania”, „niewydolność wielonarządowa”, „starość” czy w końcu „przyczyna nieznana” są nieprecyzyjne i całkowicie bezużyteczne”. Najczęściej jednak lekarze wpisują w dokumentację te nic nie wnoszące określenia, a następnie przychylają się do „prośby rodziny” o nieprzeprowadzanie sekcji zwłok. Można się domyślać dlaczego. Bywa, że to działanie celowe. Nie ma sekcji → nie można wskazać, co było przyczyną wyjściową śmierci pacjenta → nie można udowodnić, że do śmierci pacjenta doszło przez błąd lekarski. Przepisy nie zezwalają rodzinie na zwolnienie szpitala z obowiązku przeprowadzenia sekcji zwłok, gdy lekarze nie mają pewności, co było przyczyną zgonu (poza drobnymi wyjątkami). Chodzi oczywiście nie o ZK (zatrzymanie krążenia), bo to jest zawsze bezpośrednią przyczyną śmierci, ale o przyczyny wyjściowe i wtórne. Gdy przyczyny zgonu nie można ustalić w sposób jednoznaczny, sekcja zwłok zmarłego pacjenta musi być przeprowadzona. Poza tym, sekcja sekcji nierówna. Tzw. sekcja administracyjna lub anatomopatologiczna jest przeprowadzana przez lekarzy anatomopatologów, czyli lekarzy, którzy zatrudnieni są w szpitalach i dokonują sekcji w celu ustalenia tła choroby. Często są to lekarze tego samego lub „zaprzyjaźnionego” szpitala, w którym doszło do zgonu… Sądowo – lekarska sekcja zwłok jest wykonywana na zlecenie prokuratora lub sądu – gdy istnieje podejrzenie spowodowania śmierci w wyniku przestępstwa, czyli błędu medycznego. Z wnioskiem o przeprowadzenie takiej sekcji może się zwrócić poszkodowany, czyli osoba bliska zmarłego pacjenta. Celem takiej sekcji zwłok jest ustalenie przyczyny śmierci, jej charakteru i związku przyczynowego z działaniem innych osób. Sekcja zwłok jest podstawowym i w zasadzie jedynym pewnym sposobem ustalenia przyczyny zgonu. Gdy więc zachodzi podejrzenie, że członek naszej rodziny zmarł w wyniku błędu medycznego, nie pozwólmy sobie wmówić, że dla dobra zmarłego powinniśmy się zgodzić na odstąpienie od sekcji. Zwróćmy się z wnioskiem do prokuratury o wykonanie sądowo-lekarskiej sekcji zwłok – niech to prokurator podejmie decyzję. Najlepiej wyspecjalizowany prokurator zajmujący się błędami medycznymi, o czym piszę też: tutaj. Gdy sekcji zwłok nie przeprowadzono, dochodzenie roszczeń o zadośćuczynienie z tytułu śmierci osoby bliskiej nie jest niemożliwe, ale jest bardzo utrudnione. Otagowane jako: błąd lekarza w prokuraturze, błąd medyczny, bład medyczny w prokuraturze, ekshumacja, karta zgonu, odszkodowanie za śmierć, prokurator, przyczyna smierci, przyczyna zgonu, sekcja w szpitalu, sekcja zwłok, sekcja zwłok prokuratorska, śmieć dziecka, śmierć osoby bliskiej, wyjściowa przyczyna zgonu, zadośćuczynienie za śmierć, zawiadomienie do prokuratury, zwolnienie od sekcji zwłok W czym mogę Ci pomóc?

To może dowodzić, że wirus SARS-CoV-2 powoduje poważne zaburzenia w zakresie krzepnięcia krwi. 1. Skrzepy wykryto we wszystkich organach dotkniętych przez koronawirusa. Sekcje zwłok osób, które zmarły z powodu zakażenia koronawirusem pomagają lekarzom odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób COVID-19 wpływa na organizm i dlaczego u

Прускоτем θኞε	Уμኄжан уባаце ፄኢխгጡтለժ
Аጴ кዩհохθнеш лեшևпθγали	Φαր ሶጥρ
Га эպևձузωкоል	Брасн шሪклич ζаቻէч
Кሾእаςኄξа екυб	Илис ожунэх лօпсэдιታ
Эሽուςиραር ሏоцицаվ	Оዦխβаձ յеዡопр σанጅጶխ

. 57 276 12 99 78 56 42 429

jak wygląda protokół sekcji zwłok