Rak kolczystokomórkowy powiek (ang. Squamous cell cancer – SCC) to złośliwy nowotwór wywodzący się z keratynocytów, komórek rogowaciejących warstwy kolczystej naskórka. Jest drugim, po raku podstawnokomórkowym, najczęściej diagnozowanym rakiem skóry. Zalicza się go do niebarwnikowych nowotworów skóry.

Kategoria: Inne, Dodano: Róg skórny to termin określający odgraniczoną zmianę o charakterze rogowym, kształtu stożkowatego lub cylindrycznego. Zwykle obserwuje się zmiany pojedyncze, natomiast mogą one występować również w liczbie mnogiej. Średnica zmiany nie przekracza kilku milimetrów, a długość 2-3 centymetrów [2]. Należy jednak odróżnić róg skórny od masy keratynowej nawarstwiającej się w przebiegu danej zmiany. Rogi skórne muszą wysokością przekraczać swoją średnicę w jej najszerszym punkcie [7]. Pochodzenie rogu skórnego opisywane jest w literaturze, zarówno weterynaryjnej, jak i ludzkiej, jako niejednoznaczne. Zazwyczaj są to zmiany niezłośliwe (np. rogowiak lejkowy) [3]. Jednakże występują również zmiany o charakterze przedzłośliwym (np. hiperkeratoza posłoneczna) czy złośliwym (np. rak płaskonabłonkowy) [1, 3]. Zwykle są niebolesne, nie powodują świądu. Zmiany o charakterze rogowiaka lejkowego mogą w niektórych przypadkach powodować dyskomfort podczas palpacji [6]. Rogowiak lejkowy jest nowotworem łagodnym wywodzącym się z mieszków włosowych. U psów występuje rzadko, z reguły cechuje go szybki wzrost [6]. Pojawia się jako guz pojedynczy lub mnogi. Charakteryzuje się proliferacją poszczególnych warstw komórek nabłonkowych, układających się w kształt przypominający przesmyk lejka [6, 8]. Typowy rogowiak lejkowy składa się z wyraźnie odgraniczonego, wklęsłego obszaru, wypełnionego keratyną, penetrującego skórę lub tkankę podskórną, otwierającego się ponad powierzchnię naskórka [6, 9]. Masa keratynowa określana może być jako perła rogowa (mniejsza) lub róg skórny (większa) [6, 9]. Rasami predysponowanymi do występowania rogowiaków lejkowych są • elkhund szary (norweski), • terrier tybetański, • kerry blue terrier, • briard. Zmiany te pojawiają się w większości u psów młodych oraz w wieku średnim, częściej u samców niż samic [6, 8]. Lokalizacja zmian o charakterze rogu skórnego u człowieka ogranicza się do obszarów ciała ciągle narażonych na działanie promieni słonecznych – głównie dotyczy to twarzy, uszu, nosa, przedramion oraz górnej powierzchni dłoni [1]. W medycynie weterynaryjnej w przypadku kotów miejscem predylekcyjnym do występowania rogów skórnych są opuszki palców, okolice śródręcza oraz śródstopia [2]. U psów za miejsca predylekcyjne uznać można głowę, opuszki palców, grzbiet oraz oczy [6, 8]. W medycynie ludzkiej w badaniu przeprowadzonym u osób, u których wystąpiły zmiany o charakterze rogu skórnego, stwierdzono, iż 61% wszystkich rogów skórnych pochodzi ze źródła o charakterze niezłośliwym, natomiast 39% ma podłoże przedzłośliwe lub złośliwe [1, 4]. Dodatkowo ustalono, iż rogi skórne o podłożu przedzłośliwym lub złośliwym mają większe szanse wystąpić u osób, u których wcześniej stwierdzano zmiany skórne złośliwe, niekoniecznie będące jednak zmianami o charakterze rogu skórnego [1, 5]. W medycynie weterynaryjnej badań o takim charakterze dotychczas nie przeprowadzono, jednakże autorzy publikacji wielokrotnie podkreślają fakt, że większość rogów skórnych ma podłoże niezłośliwe [2, 3, 8]. Można zatem założyć, iż powyższe dane procentowe będą miały znaczenie kliniczne również w medycynie weterynaryjnej. Fot. 1 Fot. 2. Etiologia Etiologia rogu skórnego pozostaje niewyjaśniona [3]. Nie może on być definitywnie zidentyfikowany inaczej niż poprzez biopsję/badanie histopatologiczne skóry otaczającej daną zmianę [1, 3]. Źródłem pochodzenia rogu skórnego mogą być • wirus brodawczaka skórnego, • posłoneczna hiperkeratoza skóry, • rak płaskonabłonkowy, • rogowiak lejkowy, • mastocytoma. U kotów stwierdzono korelację występowania zmian o charakterze rogu skórnego z pozytywnym wynikiem testu na obecność wirusa białaczki (FeLV) [2, 3]. Zmiany takie lokalizują się głównie na opuszkach palców. Podobnie jak w przypadku psów, zmiany te są odgraniczone, wyrastają z miejsca, gdzie powierzchnia naskórka jest zmieniona hiperplastycznie [2]. Dodatkowo badanie histopatologiczne skóry oraz naskórka dookoła zmiany u kotów z pozytywnym wynikiem testu na białaczkę pokazało, iż znajdujące się w preparacie keratynocyty można było określić jako eozynofilne, apoptyczne oraz wielojądrowe [2]. Z kolei badanie przeprowadzone na preparacie pochodzącym od kota z negatywnym wynikiem testu na białaczkę nie wykazało specyficznych i powtarzalnych cech dotyczących badanych keratynocytów [2]. Obraz biopsyjny/histopatologiczny zmiany o charakterze rogowiaka lejkowego u psa cechuje się występowaniem cysty lub guzka, w którego centralnej części występuje otwór wyścielony komórkami płaskonabłonkowymi (o bladej, eozynofilnej cytoplazmie) oraz złogami keratyny [6, 8]. Często również dookoła takiej zmiany występuje naciek komórek zapalnych [6, 8]. W bardzo rzadkich przypadkach rogowiaki lejkowe mogą dawać przerzuty do tkanki kostnej oraz chrząstki [9]. Opis przypadku Do lecznicy weterynaryjnej w Sopocie został przyjęty pies, kastrowany, rasy hovawart, w wieku 5 lat, o masie ciała 36 kg. Przyczyną wizyty była zauważona przez właścicieli zmiana o charakterze rogowym, wyrastająca ze skóry, znajdująca się w 1/3 końcowej długości ogona. Wywiad oraz badanie kliniczne Dzień przed wizytą, podczas zabawy z psem właściciele wyczuli na ogonie zwierzęcia pojedynczą, twardą zmianę o charakterze rogowym. Wcześniej nie była ona wyczuwalna, jednak ze względu na lokalizację (wśród bujnej sierści psa, przy końcówce ogona) trudno było ustalić moment jej pojawienia się. Według właścicieli pies w ogóle nie interesował się zmianą, nie próbował jej drapać ani lizać. Była to jedyna tego typu zmiana, występująca na ciele psa. Wcześniej właściciele nie stwierdzili u psa zmian o podobnym charakterze. Dodatkowo, w kilku miejscach w tkance podskórnej stwierdzono występowanie zmian o charakterze guzowatym, wolno rosnących, niebolesnych, uszypułowanych, o średnicy od 1,0 cm do 2,5 cm. Powierzchnia zmian była gładka, a same guzki przesuwalne wobec podłoża, w badaniu palpacyjnym przypominające spoistością kaszaki. Właściciele nie wyrazili zgody na usunięcie zmian ani badanie biopsyjne. Samopoczucie psa zostało określone jako bardzo dobre: był żywotny i wesoły, apetyt zachowany, brak problemów z defekacją, mikcją i poruszaniem się. W badaniu klinicznym nie stwierdzono odchyleń od normy. Postawiono wstępne rozpoznanie: róg skórny o nieznanej etiologii. Pies został skierowany na pełne badania morfologiczne i biochemiczne krwi oraz kwalifikację do zabiegu chirurgicznego usunięcia zmiany o charakterze rogowym. Opis zmiany Wizyta I – zmiana o charakterze rogowym wyrastająca ze skóry/tkanki podskórnej. Skóra dookoła wyrastającej zmiany zmieniona na przestrzeni około 0,5 cm – uwypuklona, lekko zaczerwieniona, widoczny delikatny obrzęk tkanek. Brak wysięku czy świądu. Zmiana rogowa przypominająca psi pazur, o długości około 1,5 cm (fot. 1). Wizyta III (dzień zabiegu operacyjnego) – od czasu pierwszej wizyty, przez 4 dni zmiana o charakterze rogowym urosła o około 0,5 cm, jednocześnie wskazując na krótki okres od momentu pojawienia się na ciele psa do momentu pierwszej wizyty w lecznicy (fot. 2) Wyniki badań Wyniki morfologii oraz biochemii krwi przed zabiegiem chirurgicznym przedstawione zostały w tabelach 1 i 2. Zabieg chirurgiczny Postępowaniem z wyboru w terapii rogu skórnego/rogowiaka lejkowego zarówno u psów, jak i u kotów jest zabieg chirurgiczny pozwalający na bezwzględne usunięcie danej zmiany [3, 6]. Zwykle zachowanie odpowiednio szerokiego marginesu podczas usuwania zmiany przynosi pozytywny efekt i nie powoduje nawrotów [8]. Jednakże dzieje się tak głównie u osobników, u których wykształciła się pojedyncza zmiana [8, 9]. U psów posiadających zmiany mnogie dużo częściej dochodzi do wznowy oraz przerzutów. W przypadku zmian licznych zwykła interwencja chirurgiczna może okazać się niewystarczająca. Proponuje się wtedy leczenie wykorzystujące metody kriochirurgii łączone z doustnym podawaniem retinoidów (izotretynoina, etretinat) [8]. Stosowanie retinoidów ma zapobiegać powstawaniu nowych zmian oraz wstrzymać, a niekiedy nawet cofnąć wzrost niewielkich już istniejących zmian [8]. Jednakże pamiętać należy o skutkach ubocznych działania retinoidów, takich jak zapalenie spojówek, świąd, rumień, objawy ze strony przewodu pokarmowego, oraz o ich silnym działaniu teratogennym [8]. W opisywanym przypadku ze względu na ograniczone pole oraz zamysł zachowania największego możliwego marginesu cięcia otaczających tkanek zdecydowano się na amputację końcówki ogona wraz z całą występującą na niej zmianą (fot. 3). Zabieg przeprowadzono w znieczuleniu ogólnym. Amputacji dokonano pomiędzy kręgami ogonowymi, skracając tym samym ogon psa o cztery kręgi. Na końcówkę ogona założono trzy szwy materacowe – dwa podskórne i jeden szew skórny. Ranę zabezpieczono opatrunkiem osłaniającym, pies otrzymał kołnierz, antybiotyki oraz leki przeciwbólowe. Po zabiegu operacyjnym końcówkę ogona wraz z występującą na niej zmianą rogową przekazano do laboratorium w celu wykonania badania histopatologicznego (fot. 4). Fot. 3. Fot. 4. Wyniki badań – badanie histopatologiczne zmiany oraz skóry dookoła zmiany W powierzchownych, środkowych i głębszych warstwach skóry właściwej stwierdzono obecność dużych rozmiarów cystowatej struktury otwierającej się na powierzchnię naskórka. Zmiana była wypełniona bardzo dużą ilością złogów keratyny powierzchownie ulegającej rogowaceniu, znacznie wystającej nad powierzchnię naskórka. Ściana cysty zbudowana z proliferujących komórek (w formie kontaktujących się ze sobą gniazd komórkowych), niekiedy objętych centralną hiper- i parakeratozą. Zmiana usunięta w całości. Diagnoza: infundibular keratinizing acanthoma (rogowiak lejkowy) wraz ze wzrastającym ponad powierzchnię naskórka czopem keratynowym (rogiem skórnym). Pacjent znajduje się pod stałą opieką lecznicy weterynaryjnej i jest monitorowany w celu wykluczenia występowania ewentualnej wznowy/przerzutów zmian o charakterze rogowym na powierzchni ciała. Piśmiennictwo: 1. Copcu E., Sivrioglu N., Culhaci. N.: Cutaneous horns: are these lesions as innocent as they seem to be? – A Case Report. “World Journal of Surgical Oncology”, 2004, 06. 2. Gross Ihrke Walder Affolter Skin Diseases of the Dog an Cat – Clinical and Histopathologic Diagnosis. 2005, 22, 562-563. 3. Medleau L., Hnilica Dermatologia małych zwierząt. Kolorowy atlas i przewodnik terapeutyczny, wyd. I polskie, red. J. Popiel: 2008, 445-446. 4. Yu Pryce Macfarlane Stewart A histopathological study of 643 cutaneous horns. „Br J Dermatol” 1991, 124: 449-452. 5. Spira J, Rabinovitz H: Cutaneous horn present for two months. “Dermatology Online Journal”, 2000, 6(1):11. 6. Tavasoly A. , Gholami H. ,Rostami A. et al.: Clinico-histopathologic and outcome features of cutaneous infundibular keratinizing acanthoma: a case report and literature review. “World Journal of Surgical Oncology”, 2014, 12:173. 7. Yang Kim Lee et al.: A Case of Cutaneous Horn Originating from Keratoacanthoma. “Annals of Dermatology”, 2011 Feb; 23(1): 89-91. 8. Harvey McKeever Choroby skóry psów I kotów – Kolorowy atlas. I podręcznik. 2006. 9. Goldschmidt K., Goldschmidt McManus P.: Canine Infundibular Keratinizing Acanthoma – Student Case Study. University of Pennsylvania School of Veterinary Medicine, 2000. 10. Kaldrymidou H., Leontides L., Koutinas Saridomichelakis Karayannopoulou M.: Prevalence, distribution and factors associated with the presence and the potential for malignancy of cutaneous neoplasms in 174 dogs admitted to a clinic in northern Greece. “J Vet Med A Physiol Pathol Clin Med” 2002, 49:87-91. Autor: lek. wet. Katarzyna Śmiejan Lecznica Weterynaryjna lek. wet. Jacka Irzyłowskiego w Sopocie Zdjęcia: Z zasobów autorki Streszczenie: Pięcioletni pies rasy hovawart został przyjęty do lecznicy weterynaryjnej ze zmianą rogową wyrastającą ponad powierzchnię skóry, zlokalizowaną na końcówce ogona. Przeprowadzone badanie kliniczne pozwoliło sklasyfikować zmianę jako róg skórny o nieznanej etiologii. Wykonano zabieg chirurgiczny, decydując się na amputację końcówki ogona . Celem zabiegu było całkowite usunięcie zmiany z zachowaniem obszernego marginesu otaczających tkanek. Badanie histopatologiczne przeprowadzone po usunięciu zmiany pozwoliło ustalić pochodzenie rogu skórnego, klasyfikując jego podłoże jako rogowiak lejkowy – łagodny nowotwór pochodzący z mieszków włosowych. . Przejdź do następnej strony
Samo rogowacenie to proces który naturalnie zachodzi w naszej skórze. Polega on na obumieraniu i złuszczaniu wierzchnich warstw naskórka, które są stopniowo "wypychane" przez komórki młode, znajdujące się w warstwach głębszych, które powoli wydostają się na powierzchnię naszej skóry. Czasem rogowacenie, gdy jest zbyt nasilone Przez aktualizacja dnia 18:57 Zazwyczaj nowotwory biustu dotykają suki starsze, powyżej 10 roku życia, jednak, jak to jest ze słowem „zazwyczaj” – nie oznacza ono „zawsze”. Zdecydowanie rzadziej, ale guzy gruczołu mlekowego mogą przytrafić się także suczkom dużo młodszym. Badania przeprowadzane przez lata wykazały, że rasa psa nie ma istotnego wpływu na częstotliwość występowania tej choroby. To co ma na to wpływ, to zabieg kastracji…ale o tym nieco później. Przyczyny nowotworu gruczołu mlekowego u psa Nowotwory gruczołu mlekowego są hormonozależne. Oznacza to, że ich rozwój jest uzależniony od wydzielania estrogenów i progesteronu. Ryzyko wystąpienia guzów gruczołu mlekowego u kastrowanych suczek przed pierwszą cieczką wynosi, wedle badań, 0,05%. Wraz z opóźnieniem wykonania zabiegu: po pierwszej i po drugiej rujce, ryzyko to wzrasta, odpowiednio do 8% i 26%. Potem, moment wykonania zabiegu kastracji u psa nie wpływa na ryzyko rozwoju choroby nowotworowej gruczołu mlekowego. Ponieważ w komórkach gruczołu mlekowego suk jest bardzo dużo receptorów dla hormonów płciowych, oznacza to, że stosowanie preparatów przeznaczonych do antykoncepcji hormonalnej suk, wpływa znacząco na częstotliwość rozwoju nowotworów biustu. Guzy gruczołu mlekowego suk bardzo często należą do nowotworów łagodnych, nie dających przerzutów do innych narządów, jednak nigdy nie można tego całkowicie wykluczyć jedynie po badaniu klinicznym. U suk jest skłonność do występowania mnogich zmian nowotworowych w wielu gruczołach mlekowych i po usunięciu pojedynczego guzka, zwykle występuje wznowa, lub rozwój zmian nowotworowych w sąsiednich pakietach tkanki gruczołowej. Rak sutka u psa - rozpoznanie Nowotwory złośliwe, zazwyczaj są to raki, mogą zachowywać się bardzo różnie. Od powolnego wzrostu i rozwoju, do bardzo agresywnej ekspansji na okoliczne tkanki. To, w jakim stopniu zmiana nowotworowa odgraniczona jest od okolicznych tkanek, pozwala ocenić dalsze jej zachowanie. Nowotwory naciekające na sąsiadujące tkanki szybko dają przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych (pachwinowych powierzchownych dla pakietu IV i V, oraz pachowe, dla pakietów I, II, i III) a także innych narządów (płuc, narządów jamy brzusznej i kości). Nowotwory gruczołu mlekowego mogą makroskopowy wyglądać różnie: od pojedynczych, dobrze odgraniczonych drobnych guzków, poprzez zmiany mnogie, rozsiane, do naciekających. W każdym przypadku jest to mniejszego, lub większego stopnia deformacja okolicy biustu. Guzy mogą być związane ze skórą i tkanką mięśniową,a ich powierzchnia, może ulegać owrzodzeniom. Zmiany łagodne, niewielkich rozmiarów bardzo często znajduje się przypadkowo, podczas badania klinicznego. Może zdarzyć się również sytuacja, w której nie wyczujemy deformacji przy gruczole mlekowym, ale bez kłopotu rozpoznamy powiększony regionalny węzeł chłonny. Zmiany złośliwe mogą powodować wystąpienie stanu zapalnego i guzom nowotworowym towarzyszyć będzie obfity obrzęk zapalny oraz owrzodzenie. Rozpoznanie raczej nie stanowi problemu dla lekarza weterynarii, choć zawsze zmiany kształtu biustu należy różnicować z procesem zapalnym nienowotworowym lub z przerostem gruczołu mlekowego. Badania laboratoryjne mają bardzo ograniczone znaczenie w diagnozowaniu choroby nowotworowej biustu. Badanie radiologiczne ogniska pierwotnego choroby nowotworowej gruczołu mlekowego nie jest konieczne, ale zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej jest niezbędne do oceny występowania przerzutów w przebiegu procesów złośliwych. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa jest bardzo prosta do przeprowadzenia, ale pozyskany w ten sposób materiał nie jest łatwy w interpretacji. Badanie BAC powinno dać odpowiedź na pytanie, czy zmiana ma charakter nowotworowy, oraz z powinno obejmować okoliczne węzły chłonne, w celu odpowiedzi na pytanie, czy są one objęte procesem przerzutowym. Leczenie nowotworu sutka u suczki ©Shutterstock Postępowanie lekarskie, w przypadku stwierdzenia guzów gruczołu mlekowego jest bardzo proste. Ponieważ nowotwory biustu nie poddają się chemioterapii, radioterapia nie wydaje się być efektywną metodą leczenia tego typu nowotworów, a leki antynowotworowe stosowane z sukcesem u kobiet nie sprawdzają się w leczeniu suk, jedyną skuteczną metodą jest postępowanie operacyjne. Zakres postępowania chirurgicznego jest zależny od zastanej sytuacji. Może być to nodulektomia, czyli usunięcie samego guza. Jest to technika zarezerwowana dla usuwania drobnych, ruchomych zmian. Mammektomia, czyli usunięcie dotkniętego rozrostem nowotworowym pakietu gruczołu mlekowego, wystarcza do usunięcia zmian ruchomych, lub ułożonych centralnie w gruczole mlekowym. Jednak większość guzów, dużych i mnogich wymaga przeprowadzenia mastektomii częściowej czyli usunięciu pakietu, dotkniętego procesem rozrostowym wraz z pakietami, mającymi z nim wspólne unaczynienie żylne i limfatyczne. Mastektomia całkowita, czyli usunięcie wszystkich pakietów tkanki gruczołowej po jednej stronie jest zarezerwowana dla procesów rozsianych. W uzasadnionych przypadkach usunięte powinny zostać regionalne węzły chłonne, w celu powstrzymania powstawania przerzutów. Rak sutka u psa - rokowania W przypadku procesów łagodnych, niezłośliwych, całkowite usunięcie zmian daje rokowanie pomyślne, chociaż nie wyklucza w przyszłości rozwoju choroby w innych, pozostałych pakietach tkanki gruczołowej pakietach. W przypadku zmian złośliwych rokowanie jest już ostrożne, a czas przeżycia od usunięci a zmian z biustu może oscylować wokół 2 lat. Mimo rosnącej świadomości wśród opiekunów zwierząt, niestety wciąż przytrafiają się teorie, mówiące o tym, żeby absolutnie nie ruszać guzów biustu. „Jest to jest i tak już musi być”. Bzdura! Wstrzymywanie się z decyzją o zabiegu mastektomii, odkładanie tego zabiegu w czasie, to nic innego jak hodowanie guza. Wraz z upływem czasu wzrasta ryzyko powstawania przerzutów do innych narządów, a co za tym idzie, rokowanie zmienia się w kierunku niepomyślnego. Oddając zdrowie Waszego psa w ręce lekarza weterynarii zaufajcie mu w całości. My, lekarze, naprawdę chcemy dla Waszego pupila jak najlepiej.

Te nowotwory skóry są powszechne wśród psów w średnim wieku i starszych dużych ras. rak płaskonabłonkowy. rak płaskonabłonkowy (SCC) jest miejscowo inwazyjny, nowotworowy nowotwór skóry, który rozwija się z pierwotnego typu komórek znajdujących się w skórze i błonach śluzowych.

płyn gromadzi się wewnątrz torbieli skóry u psów, powodując obrzęk na powierzchni skóry. Zdjęcie: dr James Askew, DVM Czy twój pies cierpi na torbiele skóry? a może znalazłeś guzek skóry i nie jesteś pewien czy to torbiel czy nie., tak czy inaczej, w tym artykule mogę pomóc ci zrozumieć, co torbiele skórne u psów są, co z nimi zrobić, i kiedy się martwić. torbiele skórne u psów Ralph był jasnookim owczarkiem niemieckim. rodzina przywiozła go do mojej kliniki, ponieważ pękła torbiel na ramieniu psa, pozostawiając lepki bałagan w futrze. Ralph miał kilka torbieli, które pojawiały się od czasu do czasu. Tym razem jednak otwarta rana została zainfekowana i wymagała oczyszczenia i antybiotyków., torbiele wydają się występować w średnim wieku lub starszych psów i są najczęściej związane z ras takich jak owczarki niemieckie, bokserki i Cocker spaniele. technicznie rzecz biorąc, torbiel jest workiem w skórze wyłożonym komórkami wydzielniczymi. Płyn gromadzi się wewnątrz worka, powodując obrzęk na powierzchni skóry. Niektóre torbiele pozostają płynne, podczas gdy dla innych, ciecz wysycha z czasem, pozostawiając twardszy, seropodobny materiał wewnątrz., torbiele skóry u psów nie są niebezpieczne, choć czasami to, co wygląda jak torbiel jest rzeczywiście guz. Dlatego należy omówić grudki i guzki psa z lekarzem weterynarii. Zdjęcie: indichick czy torbiele skóry u psów są niebezpieczne? nie, torbiele same w sobie nie są niebezpieczne. największym ryzykiem związanym z torbielami jest to, że guzek jest błędnie diagnozowany jako torbiel, podczas gdy w rzeczywistości jest to guz., aby tego uniknąć, większość lekarzy weterynarii wbije cienką igłę w guzek i odsysa strzykawkę. Torbiel powinna dawać małą próbkę rdzenia wewnętrznego, co jest łatwym sposobem potwierdzenia diagnozy. inne oznaki, że guzek u psa jest torbielą skórną to: guzek ma okrągły kształt. bryła ma wyraźne krawędzie i możesz czuć się dookoła. jest powierzchowna, co oznacza, że można ją podnieść i odsunąć od tkanek leżących u podłoża., nie swędzi (swędzenie może być oznaką szczególnego agresywnego typu nowotworu skóry). wolno rośnie. To powiedziawszy, zawsze najlepiej, aby każdy nowy guzek był sprawdzany przez weterynarza. Zmierz i zapisz rozmiar guzka i zrób zdjęcia, aby Ty lub twój weterynarz mogli zobaczyć, czy guzek jest coraz większy. torbiele skóry u psów nie są ogólnie niebezpieczne, ale jeśli się zarazić, nadszedł czas, aby zobaczyć się z weterynarzem., Zdjęcie: s2ublack Jak wygląda torbiel u psa? znajduje się na powierzchni skóry lub tuż pod powierzchnią. czuje się jak okrągły guzek. jest miękki lub wypełniony płynem. torbiele na powierzchni są często łyse i związane z plastrem wypadania włosów. gdy ciśnienie gromadzi się wewnątrz torbieli psa, czasami rozwija się słaby punkt. Następnie, jeśli torbiel zostanie wybita, może pęknąć z płynem wyciekającym przez ten słaby punkt. zawartość torbieli różni się znacznie, w zależności od typu., Możemy znaleźć wszystko, od przezroczystej, słomkowej cieczy w środku po popielaty, serowy materiał. pamiętasz Ralpha? Jego torbiel miała zawartość przypominającą ser, ale rozwinęła się wtórna infekcja. czy karma dla Twojego zwierzaka została wycofana? Sprawdź teraz: Blue Buffalo • Science Diet • Purina • Wellness • 4health • Canine Carry out • Friskies • Taste Of The Wild • Zobacz ponad 200 marek… sprawdź teraz!, operacja zwykle nie jest wymagana Jeśli twój weterynarz potwierdzi, że guzek jest torbielą, nie ma potrzeby jego usuwania. wskazania do usunięcia obejmują: torbiele, które złapać pod kołnierzem lub uprzęży, lub są uszkodzone, gdy pies jest szczotkowany torbiel pęknięcia, który jest zainfekowany (jak Ralph był) i nie reaguje na antybiotyki chirurgiczne usunięcie torbieli skóry u psów jest stosunkowo prosta procedura, w zależności od lokalizacji., Operacja Twojego zwierzaka może być często wykonywana pod sedacją i znieczuleniem miejscowym, gdy dostęp do torbieli jest łatwy. pies jest przygotowany do chirurgicznego usunięcia torbieli skóry. Zdjęcie: Muszka Weterynarz czy należy zrobić torbiel psa? nie, proszę go nie otwierać. Wyciskanie torbieli może wymusić jego zawartość do otaczającej tkanki, gdzie wywołuje reakcję ciała obcego, powodując obrzęk i stan zapalny., ale jeśli pęknie torbiel, co zdarza się od czasu do czasu, wykonaj następujące czynności: przycinaj włosy i umyj obszar słabą słoną wodą. delikatnie wydoić resztę zawartości torbieli. Monitoruj Otwór pod kątem oznak infekcji, takich jak śmierdząca, żółto-zielona wydzielina. przyjemną rzeczą w świeżo pękniętej torbieli jest to, że guzek znika na chwilę. Ale jest to tylko tymczasowe, ponieważ podszewka jest nadal obecna i może wydzielać więcej materiału. Oznacza to, że gdy skóra się zagoi, torbiel powoli się napełni., a co do Ralpha, to przewiduję, że zarażona przez tego psa torbiel wyleczy się i nie spowoduje dalszych problemów … do następnego razu pęknie. Ta zawartość zdrowia zwierząt domowych została napisana przez lekarza weterynarii, dr Pippa Elliott, BVMS, MRCVS. Ostatnio przeglądane: Wrzesień 2010 2, 2019. jeśli masz pytania lub wątpliwości, zadzwoń do weterynarza, który jest najlepiej wyposażony, aby zapewnić zdrowie i dobre samopoczucie Twojego zwierzaka., Ten artykuł służy wyłącznie celom informacyjnym i nie zastępuje profesjonalnej porady medycznej, diagnozy lub leczenia. Zobacz dodatkowe informacje.

Guz z komórek tucznych jest jednym z najczęściej występujących nowotworów skóry u psów. Ten typ nowotworu stanowi do 21% wszystkich guzów skóry rozpoznawanych u tego gatunku zwierząt. 1 Komórki tuczne powstają w szpiku kostnym, skąd następnie migrują do różnych tkanek, m.in. do skóry i tkanki podskórnej. Mają w swojej
Jak wykryć raka skóry u psów - Jak Zawartość: Kroki Pytania i odpowiedzi społeczności Porady Ostrzeżenia Inne sekcje Większość ludzi nie uważa, że ​​ich pies może zachorować na raka skóry. Prawda jest taka, że ​​rak skóry jest często diagnozowany u psów. Istnieją trzy główne typy raka skóry u psów, z których wszystkie mogą zagrażać życiu. Niezależnie od typu psa, wczesne wykrycie i diagnoza są kluczem do zwiększenia jego szans na wyzdrowienie. Kroki Część 1 z 3: Wczesne wykrywanie raka skóry Rutynowo badaj swojego psa pod kątem oznak raka skóry. Jak w przypadku wszystkich chorób, wczesne wykrycie objawów daje największą szansę na pomyślny wynik. Rutynowe cotygodniowe badania całego ciała. Przesuwaj dłońmi po każdym centymetrze psa, aby wyczuć jakiekolwiek grudki lub guzy. Twój pies prawdopodobnie polubi tę uwagę i może pomyśleć, że to rodzaje raka skóry wyglądają inaczej. W przypadku jednego powszechnego typu raka płaskonabłonkowego skóry pojawia się rana krwotoczna, która nie goi się kremami ani antybiotykami. Te rany są na ogół czerwone i mogą wyglądać jak wrzód. Monitoruj wszelkie grudki pod kątem zmian w rozmiarze lub kolorze. Jeśli zauważysz guzek lub guzek na skórze psa, dokładnie sprawdź resztę ciała psa pod kątem dalszych grudek. Użyj linijki z podziałką centymetrową, aby zmierzyć najszerszą część guza i zapisz pomiar wraz z kolorem i innymi znakami związanymi z grudką. Codziennie sprawdzaj guzek, aby zobaczyć, czy zniknął. Skontaktuj się z weterynarzem. Jeśli monitorowany guzek nie zniknie w ciągu kilku dni lub nie powiększy się, skontaktuj się z weterynarzem. Ponadto, jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii: Szybki wzrost rozmiaruObrzęk otaczającej skóryZaczerwienienie guza lub skóry wokół niegoOwrzodzenieDrenaż płynuGuzek swędzi po dotknięciu lub pies go swędzi Pamiętaj, że istnieją narośla, które nie są złośliwym rakiem skóry. Większość guzów, które można znaleźć na psach, to po prostu guzy tłuszczowe, a nie rak. Pamiętaj, że są rzeczy, które wyglądają jak rak skóry, ale w rzeczywistości nie są lub nie są złośliwe. Dlatego tak ważne jest, aby zachować spokój i uzyskać profesjonalną opinię, zanim podejrzewasz najgorsze. W rzeczywistości niektóre z najczęstszych rodzajów raka skóry u psów, takie jak rak płaskonabłonkowy, wymagają chirurgicznego usunięcia, ale zwykle nie wymagają chemioterapii ani radioterapii. Część 2 z 3: Diagnozowanie i leczenie raka skóry Uzyskaj diagnozę medyczną. Podczas gdy wszystkie trzy główne nowotwory skóry u psów mają swoje własne cechy, żadnego z nich nie można definitywnie zdiagnozować na podstawie samego spojrzenia na nie. Właściwa diagnoza opiera się na dokładnym zbadaniu komórek w guzie. W tym celu weterynarz wbija cienką igłę w podejrzany guzek, cofa igłę, aby wypełnić igłę komórkami, a następnie bada te komórki pod mikroskopem. Czasami trzeba będzie zbadać większy fragment guza (biopsja) lub cały guz w celu ustalenia prawidłowej raka skóry. Najbardziej zalecanym leczeniem jest usunięcie chirurgiczne, w wielu przypadkach lecznicze. Aby uzyskać jak najlepszy wynik, operację najlepiej wykonać szybko po postawieniu diagnozy. Postępuj zgodnie z instrukcjami dotyczącymi dalszej opieki. Bardziej agresywne guzy mogą wymagać radioterapii lub chemioterapii. Te dodatkowe terapie są potrzebne w celu wyleczenia raka lub, w niektórych przypadkach, spowolnienia wzrostu raka i zapewnienia psu ulgi w postępującym rozwoju raka. Każdy przypadek jest inny i tylko Twój lekarz weterynarii może pomóc Ci w podjęciu decyzji o najlepszym sposobie postępowania. Część 3 z 3: Nauka o typach raka skóry u psów Dowiedz się o guzach komórek tucznych. Guzy komórek tucznych są najczęstszymi guzami skóry u psów. Prawie jedna czwarta wszystkich guzów skóry jest tego typu. Na skórze guzy komórek tucznych zwykle wyglądają jak wypukłe, solidne, malinowe guzy, ale ich wygląd może się różnić. Zwykle są to zmiany pojedyncze, ale w niektórych przypadkach mogą występować liczne guzki. Niektóre z nich mogą mieć owrzodzoną (surową) skórę. Wielokrotnie guzy komórek tucznych swędzą, a otaczająca ich skóra jest tuczne to komórki krwi, które są częścią układu odpornościowego i są wytwarzane w odpowiedzi na alergeny i stany zapalne. Nie wiadomo, dlaczego niektóre komórki tuczne rozwijają się w guzy, ale jest bardziej prawdopodobne u psów w wieku 8-10 lat i niektórych ras (mopsy, bokserki, teriery bostońskie i rhodesian ridgeback). Poznaj złośliwe czerniaki. Czerniaki to guzy powstające z komórek barwnikowych skóry. U psów najczęściej występują na skórze, paznokciach i ustach. Podczas gdy czerniaki skóry są zwykle łagodne (nie rozprzestrzeniają się), te na palcach u nóg i ustach są zwykle agresywne, trudne do leczenia i często rozprzestrzeniają się na inne części ciała. Czerniaki występują częściej na głowie i przednich nogach starszych psów. Sznaucery i dobermany Pincher mają wysoki wskaźnik tego typu są to wypukłe, ciemne grudki. Te w ustach mogą przeszkadzać w jedzeniu, powodować ślinienie się lub krwawienie z pyska psa i powodować nieświeży oddech. Czerniaki paznokci mogą powodować puchnięcie palca u nogi, odpadanie paznokcia i utykanie czerniaki NIE są ciemne i będą miały ten sam kolor co otaczająca je się o raku kolczystokomórkowym. Ten typ raka skóry występuje rzadziej u psów niż guzy z komórek tucznych i czerniaka. U ludzi jest to związane z ekspozycją na słońce, ale nie jest to prawdą w przypadku psów, ponieważ ich futra zapewniają ochronę przed słońcem. Psy z małą sierścią lub psy o jasnym umaszczeniu mogą zachorować na raka skóry wywołanego słońcem, ale nie jest to zbyt częste. Podobnie jak inne rodzaje raka skóry, występuje częściej u psów w średnim wieku i starszych. Raki płaskonabłonkowe mogą wyglądać jak wypukłe grudki z owrzodzoną skórą. Pytania i odpowiedzi społeczności Mam małą samicę wysterylizowaną mieszanką pasterską. Ma dwa rany na boku, które liże. Wydawało się, że są strupami. Czy to mógł być rak? Twój weterynarz byłby najlepszą osobą do konsultacji w tej sprawie. Powodzenia! Mój pies ma biały guzek na plecach. Co to mogło być? Nie powinieneś jeszcze się denerwować, ale zdecydowanie sugeruję zabranie psa do gabinetu weterynaryjnego w celu diagnozy. Moja 15-letnia suczka ma na łapie mały czerwony guzek, który zniknął i teraz wraca. Obsesyjnie liże i nie zostawi tego w spokoju, kiedy jej powiem. Wsparcie! Wypróbuj kołnierz ze stożkiem. Jeśli ustąpi po tym, jak zostawi ją samą na chwilę, może to być pęcherz. Jeśli powraca, udaj się do weterynarza. Mój 19-letni pies ma raka. Weterynarz nie będzie operował, czemu nie? Ponieważ twój pies jest bardzo stary jak na psa. Jeśli operują go teraz, może nie wyzdrowieć, więc nie podejmują ryzyka. Kochaj dużo psów i spraw, aby pozostałe miesiące były jak najbardziej szczęśliwe. Porady Jeśli mieszkasz w bardzo słonecznym klimacie, rozważ użycie kremu przeciwsłonecznego dla zwierząt domowych na odsłoniętych lub lekko owłosionych miejscach psa (pysk, nagie skóry, uszy). Używaj tylko kremów przeciwsłonecznych dla zwierząt domowych na swoim psie, a nie ludzkich filtrów przeciwsłonecznych. Ostrzeżenia Nie gol psa latem. Sierść pomaga chronić skórę psa przed światłem słonecznym. To nowatorska, nowoczesna i skuteczna metoda przeznaczona dla psów chorych na atopowe zapalenie skóry. Lek oparty na tej substancji podaje się w formie zastrzyku podskórnego, a jego czas działania może trwać nawet około miesiąca. Szacunkowa terapia uzależniona jest od wagi psa i kosztuje ok. kilkuset złotych. Strona główna / Produkty otagowane „rak skóry u psa” Wyświetlanie 1–9 z 55 wyników Błyszczący guzek na skórze. Perełkowaty guzek, który ma gładką i błyszczącą powierzchnię, może być objawem raka podstawnokomórkowego skóry. To jeden z najczęściej występujących nowotworów tego narządu. Rozwija się powoli i rzadko daje przerzuty. Diagnozowany jest zwykle u osób w podeszłym wieku.
Czy pies może być uczulony na obrożę przeciwpchelną? Obroże przeciwpchelne nie uczulają, lecz mogą wywołać miejscowe podrażnienia, gdy są na przykład zbyt ciasno zapięte albo nazbyt intensywnie wydzielają substancje pchłobójcze. Preparaty antypchelne i równocześnie antykleszczowe działają przez trzy miesiące na pchły i miesiąc na kleszcze. Stosowanie ich co miesiąc nie szkodzi? Każdy preparat jest substancją chemiczną, obcą dla organizmu, dlatego trzeba stosować go rozsądnie. Jeśli zagrożenie kleszczami jest duże, to musimy niestety aplikować go co miesiąc. Jeśli nie chodzimy po chaszczach, to wystarczy stosować go raz na trzy miesiące. Jakie jeszcze pasożyty zagrażają skórze zwierzaka? Oprócz tych żyjących na powierzchni skóry, jak pchły, są i takie, które drążą w niej kanały, np. świerzbowiec lub nużeniec, który może wywoływać stan zapalny mieszków włosowych zwany nużycą. To popularna choroba, szczególnie u młodych zwierząt. Gdy pies się drapie, mniej wnikliwi weterynarze diagnozują zwykle na oko grzybicę. Jakie badania mogą potwierdzić trafność tej diagnozy? Na nieuzbrojone oko grzybicy nie da się rozpoznać. Trzeba pobrać włos i zbadać go pod mikroskopem. Aby ustalić rodzaj grzyba, należy przeprowadzić badanie hodowlane, trwające co najmniej miesiąc. Rozwarstwienie i pękanie pazurów też spowodowane jest grzybicą? Związane jest ono z zaburzeniami rogowacenia naskórka. Często cierpią na nie psy mające przez długi okres problemy ze skórą. Kiedy pies jest najbardziej narażony na grzybicę? Wówczas, gdy w jego otoczeniu żyje kot lub świnka morska – te zwierzęta są nosicielami grzybów. Jakimi chorobami nasz czworonóg może się zarazić od innego psa? Oprócz grzybicy zaraźliwy jest świerzb. Dlatego podczas leczenia powinniśmy zadbać, by nie narażać innych zwierząt. Sami też możemy się zarazić, więc zanim dotkniemy psa, załóżmy gumowe rękawiczki. My też możemy zarazić psa jakąś chorobą skóry? Tak – na przykład grzybicą paznokci. Podobno zapalenie ucha u psa może mieć przyczyny dermatologiczne? Prawie zawsze zapalenie ucha zewnętrznego świadczy o jakiejś chorobie pierwotnej. Towarzyszy alergii pokarmowej, czyli nietolerancji na składniki jedzenia, i zdarza się, że jest jej jedynym objawem. Aby ją wykluczyć, lekarze zalecają przejście na specjalną dietę, która trwa od 6 do 10 tygodni. Właściciele psów nie chcą się na to zazwyczaj zgodzić, bo nie widzą związku między zapaleniem ucha a alergią pokarmową. Jak jeszcze objawia się alergia pokarmowa? Zmianami skórnymi. Zaledwie w 10 proc. przypadków towarzyszą jej objawy dotyczące przewodu pokarmowego. Dlatego aby sprawdzić, czy zwierzę rzeczywiście na nią cierpi, trzeba zastosować dietę, która nie uczula. Nie można wtedy podawać psu niczego poza tym pokarmem. Ordynując taką dietę, nie staramy się jeszcze ustalić, na co konkretnie zwierzę się uczuliło, tylko sprawdzić, czy w ogóle jest uczulone. Jeśli tak, to po jej zastosowaniu zmiany skórne znikną.
. 199 385 157 332 290 413 88 437

rak skóry u psa zdjęcia